Verbum

цагліна (цэгліна) назоўнік | жаночы род

Адна штука цэглы.

|| памяншальная форма: цаглінка.

цэбар назоўнік | мужчынскі род

Шырокая драўляная пасудзіна з клёпак, з двума вушкамі.

|| памяншальная форма: цэбрык і цабэрак.

|| прыметнік: цэбравы.

цэбрык назоўнік | мужчынскі род

1. гл. цэбар.

2. Невялікі цэбар.

цэгла назоўнік | жаночы род | зборны назоўнік

Будаўнічы матэрыял у форме прамавугольных брускоў з гліны і іншых асадкавых парод.

|| прыметнік: цагляны і цагельны.

• Цагляны будынак.
• Цагельны завод.
• Цагельная прамысловасць.

цэд назоўнік | мужчынскі род

Працэджаны раствор заквашанай у вадзе аўсянай мукі, з якога вараць кісель.

цэдра назоўнік | жаночы род

Верхні слой скуркі пладоў цытрусавых, а таксама высушаная скурка іх, якая ў патоўчаным выглядзе служыць вострай прыправай.

• Лімонная ц.

|| прыметнік: цэдравы.

цэзар назоўнік | мужчынскі род

1. Тытул старажытных і візантыйскіх імператараў; кесар.

2. Манарх, уладар (устарэлае).

цэзура назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

   • Вялікая ц.
   • Малая ц.

2. У музычным выкананні: кароткая паўза паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

   • Ладавая ц.

|| прыметнік: цэзурны.

цэйтнот назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

1. У шахматах, шашках: становішча, калі іграку не хапае адведзенага часу на абдумванне чарговых хадоў пры гульні з гадзіннікам.

2. пераноснае значэнне: Востры недахоп часу ў якой-н. справе.

   • Пастаянны ц.

|| прыметнік: цэйтнотны.

цэйхгауз назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

Ваенны склад зброі, абмундзіравання, харчоў.

|| прыметнік: цэйхгаузны.