Verbum

цьма​¹ назоўнік | жаночы род

1. Тое, што і цемра, цемрадзь.

2. пераноснае значэнне: Невуцтва, неадукаванасць, некультурнасць.

цьма​² назоўнік | жаночы род

1. У лікавай сістэме старажытнай Русі: дзесяць тысяч (устарэлае).

2. Тое, што і процьма.

   • Цьма цьмушчая (размоўнае) — вельмі многа, безліч.

цьмець дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

1. Цьмяна гарэць.

   • У зямлянцы цьмела газоўка.

2. Станавіцца цьмяным, менш выразным, цямнець.

   • Пад раніцу зоркі цьмеюць.
   • Перажытае ўсё больш цьмела, забывалася (пераноснае значэнне).

3. Вылучацца сваім цьмяным колерам, цямнела.

цьмяны прыметнік

1. Ледзь прыкметны, ледзь бачны; няяркі (пра святло, агонь і пад.).

2. Цёмны, пацямнелы.

   • Цьмянае неба.

3. пераноснае значэнне: Без бляску, невыразны (пра вочы, поглад).

4. пераноснае значэнне: Без яснага, выразнага сэнсу; мала зразумелы.

   • Цьмяная фармуліроўка.

|| назоўнік: цьмянасць.

цьфу гукапераймальнае | размоўнае

Імітаванне гука пляўка.

• Цьфу! Абрыдзеў як горкая рэдзька.