Verbum

цурубалка (цырубалка) назоўнік | жаночы род

1. Прадаўгаваты кавалак дрэва.

   • Цурубалкай ледзь не забіла курыцу.

2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

   • Кажух зашпілены на цурубалкі.

цыбаты прыметнік

1. Высокі, хударлявы.

   • Ц. хлопец.

2. Пра тонкія і доўгія ногі.

   • Дзяцюк заскакаў на сваіх цыбатых нагах.

|| назоўнік: цыбатасць.

цыбук​¹ назоўнік | мужчынскі род

1. Полы трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі.

2. Сцябло.

   • Кукурузныя цыбукі.

цыбук​² назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Вінаградны чаранок, які выкарыстоўваецца для пасадкі.

цыбулепадобны прыметнік

Па форме і выгляду падобны на цыбулю.

|| назоўнік: цыбулепадобнасць.

цыбульны прыметнік

1. гл. цыбуля.

2. Які па смаку, паху нагадвае цыбулю.

   • Цыбульная прыправа.

3. Падобны па форме на цыбуліну.

   • Цыбульныя купалы цэркваў ззялі на сонцы.

цыбуля назоўнік | жаночы род

1. Агароднінная расліна сямейства лілейных з цыбулінай у падземнай частцы і трубчастымі лістамі зверху.

   • Пасадзіць цыбулю.

2. зборны назоўнік: Ядомыя трубчастыя лісты або падземныя галоўкі гэтай расліны.

   • Зялёная ц.
   • Рэпчатая ц.

3. Назва некаторых травяністых цыбульных раслін сямейства лілейных.

   • Ц. мядзведжая.

|| памяншальная форма: цыбулька.

|| прыметнік: цыбульны.

• Сямейства цыбульных (назоўнік).

цыбуліна назоўнік | жаночы род

1. Патоўшчаная частка (звычайна падземная) сцябла некаторых раслін.

   • Ц. цюльпана.

2. Галоўка цыбулі.

   • Пакрышыць цыбуліну ў суп.

3. Расшыраная частка некаторых органаў, частка арганізма.

   • Ц. воласа.

|| памяншальная форма: цыбулінка.

цыбур назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Сцябло, звычайна полае і пругкае.

• Цыбуры сланечніку.

цыбік назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

Скрынка з чаем вагой да двух пудоў.

• Чай у цыбіках.