Verbum

ух выклічнік

1. Выражае розныя моцныя пачуцці.

   • Ух ты, прыгожа як!

2. Ужыв. пры абазначэнні рэзкага гуку ад удару, выбуху, выстралу.

   • Ух! раздаўся глухі ўдар.

ухаба назоўнік | жаночы род

Выбоіна на дарозе.

• Калёсы падскакваюць на ўхабах.

ухабісты прыметнік

З вялікай колькасцю ўхаб.

• Ухабістая дарога.

|| назоўнік: ухабістасць.

ухаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Хаваючы, зберагчы.

   • У. чужыя рэчы.

2. Утаіць ад каго-н.

   • У. сваю правіннасць.

ухадзіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Управіцца, завяршыць якую-н. справу.

• У. з работай.

|| незакончанае трыванне: уходжвацца.

ухаластую прыслоўе

Не робячы карыснай работы (пра рух механізмаў), дарэмна.

• Матор працуе ў.

ухапіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. за каго-што. Схапіцца, узяцца.

   • У. за крысо.
   • У. за поручань.

2. пераноснае значэнне, за што. Узяцца старанна за якую-н. справу; выкарыстаць што-н. у сваіх інтарэсах.

   • У. за работу.
   • У. за цікавую думку, за каштоўную прапанову.

ухапіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Схапіць, узяць.

   • У. за хвост.
   • Стараецца ў. сабе пабольш.

2. пераноснае значэнне: Хутка, адразу зразумець, улавіць.

   • Мы адразу ж ухапілі яго думку.

3. З’есці чаго-н. крыху або наспех (размоўнае).

   • У. некалькі лыжак супу.

4. Паспець зрабіць што-н., управіцца з чым-н. (размоўнае).

   • Работы многа, за дзень не ўхопіш.

ухвала назоўнік | жаночы род

Адабрэнне, станоўчая ацэнка.

• Ківаць галавой у знак ухвалы.

ухвальны прыметнік | размоўнае

Які заключае ў сабе, выражае ўхвалу.

• Ухвальныя словы.