Verbum

упад назоўнік | мужчынскі род

Да ўпаду (размоўнае) — да знямогі, поўнай страты сіл.

• Танцы да ўпаду.

упадабаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Спадабаць, захапіцца чым-н.

   • У. новую работу.

2. Прыйсціся да спадобы.

   • У. дзяўчыну.

упадак назоўнік | мужчынскі род

Стан аслаблення дзейнасці, змяншэння актыўнасці.

• У. сіл.
• Гаспадарка прыйшла ва ў.

упадаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Уцякаць, улівацца (пра раку).

   • Сож упадае ў Днепр.

2. Даглядаць каго-, што-н. (размоўнае).

   • Ён надта не ўпадае за гаспадаркай.

3. Заляцацца да каго-н. (размоўнае).

   • У. за дзяўчынай.

|| назоўнік: упадзенне.

• Пры ўпадзенні Палаты ў Дзвіну.

упадачны прыметнік

Такі, які бывае пры ўпадку ў грамадскім, культурным жыцці, пасіўна-безнадзейны.

• Упадачная гаспадарка.
• У. настрой.

|| назоўнік: упадачнасць.

упадзіна назоўнік | жаночы род

Паглыбленае месца, паглыбленне.

• Вочная ў.

упадніцтва назоўнік | ніякі род | кніжнае

Упадніцкія настроі ў якой-н. галіне грамадскага жыцця.

|| прыметнік: упадніцкі.

упаковачны прыметнік

Які прызначаны, служыць для ўпакоўкі.

• Унаковачная папера.

упакоўваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і пакаваць.

упакоўка назоўнік | жаночы род

1. гл. пакаваць.

2. Матэрыял, якім пакуюць.

   • У. з цэлафану.