удоўж (уздоўж) прыслоўе | прыназоўнік
У напрамку даўжыні чаго-н.
- У. сцен стаяць лавы.
- Удоўж і ўпоперак (размоўнае) — 1) ва ўсіх напрамках; 2) добра, да дробязей.
- Ведаць што-н. у. і ўпоперак.
удоўж (уздоўж) прыслоўе | прыназоўнік
У напрамку даўжыні чаго-н.
уз прыстаўка
Ужыв. пры ўтварэнні дзясловаў і абазначае:
Ужыв. пры ўтварэнні назоўнікаў і прыслоўяў і абазначае: на краі чаго-н. або побач з чым-н., напр. узлесак, узмор’е, узбоч, уздоўж.
уза прыстаўка
Тое, што і уз; ужыв. замест «уз…» перад збегам зычных і перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напр. узабрацца, узаткнуць, узалью, узаб’ю.
узабрацца дзеяслоў | закончанае трыванне
Намагаючыся, забрацца наверх.
|| незакончанае трыванне: узбірацца.
узагнаць дзеяслоў | закончанае трыванне
Заставіць узысці куды-н.; загнаць на што-н.
Прымусіць падняцца адкуль-н., змяніць становішча; успудзіць (размоўнае).
што на што. Насадзіць.
|| незакончанае трыванне: узганяць.
узад прыслоўе
Назад, у процілеглы бок.
узадраць дзеяслоў | закончанае трыванне
Адарваць, аддзяліць рыўком угору што-н. добра прымацаванае і пад.
Узараць (цаліну, папар і пад.; размоўнае).
|| незакончанае трыванне: уздзіраць.
узаема прыстаўка
Першая частка складаных слоў у знач. узаемны, напр. узаемадапамога, узаемадзеянне, узаемавыгадны.
узаемаабумоўленасць назоўнік | жаночы род
Узаемная абумоўленасць; уплыў адных з’яў на другія.
узаемаадносіны назоўнік
Узаемныя адносіны паміж кім-н.