ужывальны прыметнік
Які часта, шырока ўжываецца, агульнапрыняты.
|| назоўнік: ужывальнасць.
ужывацца дзеяслоў | незакончанае трыванне
Быць ва ўжыванні, ужывальным.
|| назоўнік: ужыванне і ужытак.
- Увайсці ва ўжыванне (ва ўжытак).
- Выйсці з ужывання (ужытку).
ужывіць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае трыванне
Змясціць унутр жывога арганізма часова ці для прыжыўлення.
|| незакончанае трыванне: ужыўляць.
ужыцца дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Наладзіць згоднае жыццё з кім-н.
-
Прывыкнуць да жыцця дзе-н., у якіх-н. умовах.
-
Унікшы, асвоіцца з чым-н.
|| незакончанае трыванне: ужывацца.
- Як можа ў адным чалавеку ў. нянавісць і любоў? (пераноснае значэнне).
ужыць1 дзеяслоў | закончанае трыванне
Змагчы жыць, пражыць дзе-н., з кім-н., ужыцца.
ужыць2 дзеяслоў | закончанае трыванне
Выкарыстаць, прымяніць што-н. для чаго-н.
- У. новы метал.
- У. незразумелае слова.
- У. што-н. у ежу.
- У. свае веды.
|| незакончанае трыванне: ужываць.
|| назоўнік: ужыванне і ужытак.
ужыўчывы прыметнік
Які ўмее ўжывацца (гл. ужыцца ў 1 знач.), ладзіць з другімі або ўласцівы такому чалавеку.
|| назоўнік: ужыўчывасць.