Verbum

сябар назоўнік | мужчынскі род

1. Той, хто звязаны з кім-н. сяброўствам.

   • Мой найлепшы с.

2. чаго. Прыхільнік, абаронца.

   • Сябры прыроды.

|| прыметнік: сяброўскі.

сябе займеннік

Указвае на адносіны дзеяння да таго, хто яго ўтварае (дзейніка), адпавядаючы па сэнсу асабовым займеннікам любой асобы і ліку.

• Расказаць пра с.
• Паставіць сабе многа задач.
• Размеркаваць паміж сабою.
• Думаць пра с.
• Выйсці з сябе — раззлавацца.
• Замкнуцца ў сабе — адасобіцца ад іншых.
• Не па сабе каму (размоўнае) — няёмка (пра стан збянтэжанасці, разгубленасці і пад.).
• Па сабе (размоўнае) — па свайму густу.
• Сам не ў сабе (размоўнае) — пра таго, хто страціў душэўны спакой.
• У сябе хто (размоўнае) — у сваім доме, пакоі і пад.

сябелюб назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Сябелюбівы чалавек, эгаіст.

сябелюбства (сябелюбнасць) назоўнік | ніякі род

Клопаты выключна пра сябе, пра свае інтарэсы, эгаізм.

сябелюбівы прыметнік

Які любіць толькі сябе, эгаістычны.

сябра назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і сябар.

сябраваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Знаходзіцца з кім-н. у сяброўстве.

|| закончанае трыванне: пасябраваць.

сяброўка назоўнік | жаночы род

Дзяўчынка, дзяўчына або жанчына, якая сябруе з кім-н.

сяброўскі прыметнік

1. гл. сябар.

2. Заснаваны на дружбе, добразычлівы.

   • Сяброўская атмасфера.
   • Пагаварыць па-сяброўску (прыслоўе).

3. Які ўмее сябраваць.

   • А ты — хлопец с.

сяброўства назоўнік | ніякі род

Адносіны паміж кім-н., якія грунтуюцца на духоўнай блізкасці, агульнасці інтарэсаў, узаемнай прыхільнасці і пад.