Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сфера назоўнік | жаночы род

  1. Вобласць, межы распаўсюджання чаго-н.

    • С. вытворчасці.
    • С. абслугоўвання.
  2. Грамадскае акружэнне, асяроддзе.

    • Навуковая с.
    • Вышэйшыя сферы (пра кіруючыя, арыстакратычныя колы грамадства).
  3. Замкнутая паверхня, усе пункты якой аднолькава аддалены ад цэнтра; паверхня і ўнутраная прастора шара (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: сферычны.

сферычны прыметнік

  1. гл. сфера.

  2. Шарападобны.

    • Сферычная паверхня.

сфінкс назоўнік | мужчынскі род

  1. Каменная скульптура ляжачага льва з чалавечай галавой.

  2. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: крылатая істота з тулавам ільва, з галавой і грудзямі жанчыны, якая забівала падарожнікаў, што не маглі разгадаць зададзеную загадку.

  3. пераноснае значэнне: Пра незразумелую, загадкавую істоту, дзіўнага чалавека (кніжнае).

    • Гэты чалавек для мяне — с.