слаба (слаба-) прыстаўка
Першая частка складаных слоў са знач.:
- 1) слабы (у 1 знач.), напр. слабаактыўны, слабавыражаны, слабадакладны (спецыяльны тэрмін);
- 2) слабы (у 2 знач.), напр. слабабачанне (спецыяльны тэрмін);
- 3) слабы (у 6 знач.), напр. слабаалкагольны, слабасалёны;
- 4) з малой колькасцю чаго-н., напр. слабаваданосны, слабагліністы, слабажалезісты;
- 5) злёгку ці недастаткова, напр. слаба-жоўты, слабазаселены, слабапранікальны, слабаразвіты, слабарастваральны;
- 6) малы, напр. слабарослы (пра расліны: малой вышыні; спецыяльны тэрмін).
слабавольны прыметнік
Са слабай воляй.
|| назоўнік: слабавольнасць.
слабада назоўнік | жаночы род
-
У Расіі да адмены прыгоннага права: вялікае сяло, жыхары якога не былі прыгоннымі.
-
Пасёлак ля горада; прыгарад (устарэлае).
|| памяншальная форма: слабодка.
|| прыметнік: слабадскі.
слабаджанін назоўнік | мужчынскі род
Жыхар слабады.
|| жаночы род: слабаджанка.
слабак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | неадабральнае
Слабасільны, слабавольны або слабанервовы чалавек.
слабанервовы прыметнік
Са слабымі нервамі; занадта чуллівы.
|| назоўнік: слабанервовасць.
слабасць назоўнік | жаночы род
-
гл. слабы.
-
Недахоп фізічных сіл; недамаганне.
- Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.
-
Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.
-
пераноснае значэнне: Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (размоўнае).
- С. да азартных гульняў.
- Оперны тэатр — мая с.
слабахарактарны прыметнік
Са слабым характарам, бязвольны.
|| назоўнік: слабахарактарнасць.
слабець дзеяслоў | незакончанае трыванне
Рабіцца слабым ці больш слабым.
- Вецер слабее.
- Хворы прыкметна слабее.
|| закончанае трыванне: аслабець і саслабець.
|| назоўнік: аслабленне.