скаба назоўнік | жаночы род
-
Выгнутая паўкругам металічная паласа, якая служыць ручкай у дзвярах, сундуках і пад.
-
Сагнутая пад вуглом жалезная паласа ці дрот для змацавання драўляных частак будыніны.
|| памяншальная форма: скобка.
|| прыметнік: скобачны.
скабяны прыметнік
Які мае адносіны да вырабаў з жалеза; звязаны з вытворчасцю і гандлем лёгкімі жалезнымі вырабамі (скобы, крукі,
засоўкі і пад.).
скаваны прыметнік
Пазбаўлены лёгкасці, свабоды, натуральнасці, з затрымкай у дзеяннях, у праяўленні чаго-н.
|| назоўнік: скаванасць.
скаварада (скавародка) назоўнік | жаночы род
Мелкая металічная пасудзіна з загнутымі краямі, для смажання; патэльня.
|| прыметнік: скавародны.
скаваць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Зрабіць каваннем.
-
Злучыць пры дапамозе кавання.
-
Надзець кайданы, аковы або злучыць кайданамі з кім-н.
-
пераноснае значэнне: Пазбавіць свабоды, лёгкасці ў рухах, дзеяннях.
- Мароз скаваў цела.
- Трывога скавала мае думкі.
- С. сілы ворага.
-
пераноснае значэнне: Зрабіць цвёрдым, нерухомым.
- Мароз скаваў возера.
- Зямлю скавала ранавата (безасабовая форма).
|| незакончанае трыванне: скоўваць.
|| назоўнік: скоўванне і скоўка.
скавытаць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Пра сабаку: жаласна павіскваць, ціха ныць.
-
пераноснае значэнне: Крыўдзіцца, скардзіцца (размоўнае зневажальнае).
|| назоўнік: скавытанне.
скавыш назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Моцны пранізлівы вецер з завываннем.
скажоны прыметнік
Няправільны, перайначаны.
|| назоўнік: скажонасць.
скажэнне назоўнік | ніякі род
-
гл. сказіцца, -ць.
-
Памылка, няправільнасць.
- Недапушчальныя скажэнні ў газеце.
сказ назоўнік | мужчынскі род
-
У граматыцы: сінтаксічна і інтанацыйна аформленая канструкцыя, якая выражае закончаную думку.
- Безасабовы с.
- Складаны с.
-
Народнае эпічнае апавяданне аб падзеях мінулага або сучаснасці.
- С. пра герояў Вялікай Айчыннай вайны.
-
У літаратуразнаўстве: форма апавядання ў творы, што вядзецца ад імя літаратурнага героя.
|| прыметнік: сказавы.