Verbum

іржа (ржа) назоўнік | мужчынскі род

1. Чырвона-буры налёт на паверхні жалеза, што ўтвараецца ў выніку акіслення яго ў паветры і ў вадзе.

   • І. на ланцугу.
   • І. на душы (пераноснае значэнне: пра тое, што шкодна дзейнічае на каго-, што-н.).

2. Прымесь вокіслаў жалеза ў балотнай вадзе, якая надае ей буры колер і спецыфічны прысмак.

3. Жоўта-аранжавыя плямы на паверхні раслін, якія з’яўляюцца ў тых месцах, дзе развіваюцца споры паразітных грыбкоў.

   • Хлебная р.

іржавасць (ржавасць) назоўнік | жаночы род

Наяўнасць іржы.

іржавець (ржавець) дзеяслоў | незакончанае трыванне

Пакрывацца ржой.

• Жалеза ржавее.

|| закончанае трыванне: заржавець.

|| назоўнік: іржавенне і ржавенне.

іржавы (ржавы) прыметнік

Пакрыты ржой, які змяшчае ў сабе вокіслы жалеза.

• І. замок.
• Іржавая вада.
• І. колер (чырвона-буры).

іржаны (ржаны) прыметнік

Тое, што і аржаны.

іржаць (ржаць) дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (размоўнае).

|| назоўнік: іржанне і ржанне.

іржышча (ржышча) назоўнік | ніякі род

1. Зжатае поле.

   • Каровы пасвіліся на ржышчы.

2. Астаткі сцяблоў ад зжатага збожжа на полі.

іржэўнік (ржэўнік) назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і іржышча.