раб1 назоўнік | мужчынскі род
-
У рабаўладальніцкім грамадстве: чалавек, які з’яўляўся поўнай уласнасцю гаспадара-рабаўладальніка і быў
пазбаўлены правоў і сродкаў вытворчасці.
- Гандаль рабамі.
- Цяжкая праца рабоў.
- Паўстанне рабоў.
-
пераноснае значэнне: Наогул — чалавек залежны, прыгнечаны ва ўмовах эксплуататарскага грамадства.
-
пераноснае значэнне, чаго. Чалавек, які поўнасцю падпарадкаваў чаму-н. сваю волю, свае ўчынкі (кніжнае).
- Р. моды.
- Р. уласнасці.
- Р. сваіх прывычак.
|| жаночы род: рабыня і раба.
|| прыметнік: рабскі.
раб2 прыстаўка
Скарачэнне ў знач. прыметніка рабочы, напр. рабкор (рабочы карэспандэнт), рабсіла (рабочая сіла).
рабаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Забіраць сілай, разбоем што-н. у каго-н.; грабіць.
-
пераноснае значэнне: Разараць паборамі, падаткамі; абіраць (размоўнае).
|| закончанае трыванне: абрабаваць.
|| назоўнік: абрабаванне.
|| назоўнік: рабаванне.
рабак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Гліст.
|| прыметнік: рабачны.
рабалепны прыметнік
Ліслівы, рабскі, угодлівы.
- Рабалепная просьба.
- Рабалепнае пакланенне.
|| назоўнік: рабалепнасць.
рабалепстваваць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Весці сябе рабалепна, быць рабалепным.
|| назоўнік: рабалепства.
рабацяга назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае
-
Старанны, шчыры працаўнік.
-
Рабочы чалавек, просты, самаадданы працаўнік.
рабацяшчы прыметнік
Які любіць працу, многа і добра працуе, старанны.
рабацінка назоўнік | жаночы род | размоўнае
Вяснушка.
рабацінне назоўнік | ніякі род
-
Вяснушкі або ямкі на скуры пасля воспы (размоўнае).
- На носе многа рабаціння.
- Ляжала пяць блакітных яечак, абсыпаных рабаціннем (аб рабой афарбоўцы чаго-н.).
-
Рабізна на паверхні вады.
- Ад лёгкага ветру па вадзе пайшло р.