Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пявун назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Той, хто любіць пець, многа спявае.

|| жаночы род: пявуха.

пявучы прыметнік

Меладычны, падобны на спеў.

  • Пявучая гаворка.

|| назоўнік: пявучасць.

пядзенік назоўнік | мужчынскі род

Начны матыль-шкоднік, вусені якога, рухаючыся, выгінаюць сярэднюю частку цела, нібы мераюць зямлю пядзямі.

пядзя назоўнік | жаночы род

Старая мера даўжыні, роўная адлегласці паміж расшыранымі вялікім і ўказаным пальцамі.

Лоб на сем пядзяў (размоўнае) — вельмі разумны.

Ні пядзі (не аддаць, не ўступіць і пад.) (размоўнае) — нават самай малой часткі.

пякарны прыметнік

Які мае адносіны да выпечкі хлеба.

  • Пякарная справа.

пякарня назоўнік | жаночы род

Прадпрыемства па выпечцы хлебных вырабаў.

пякельны прыметнік

  1. гл. пекла.

  2. пераноснае значэнне: Вельмі моцны, а таксама нясцерпны (пра што-н. непрыемнае; размоўнае).

    • Пякельная спёка.
    • П. боль.

пякотка назоўнік | жаночы род

Адчуванне пякучага болю ў страваводзе.

пякучы прыметнік

  1. Здольны спальваць, паліць, які выклікае адчуванне апёку.

    • Пякучыя прамяні сонца.
    • П. боль.
  2. пераноснае значэнне: Які востра перажываецца, пакутлівы.

    • Пякучае гора.

|| назоўнік: пякучасць.

пялегаваць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Песціць, любоўна даглядаць.

  • П. дзіця.

|| назоўнік: пялегаванне.