Verbum

ну​¹ выклічнік

Ужыв. пры падахвочванні да якога-н. дзеяння, а таксама пры здзіўленні, абурэнні, пагрозе і інш. пачуццях.

• Ну, расказвай!
• Ну, годзе ўжо спаць.
• Ну і надвор’е ж сёння!
• Ну, помні!

ну​² часціца

1. Выражае здзіўленне сказаным, адпавядае словам «няўжо», «ці праўда?»

   • Чуў, што Пракоп жэніцца? — Ды ну?

2. узмацняльная. Надае сказам большую выразнасць, падкрэслівае значэнне таго ці іншага слова.

   • Калгасны свіран, ну, як сонца!
   • Дзяўчына, ну, як лялька!

3. сцвярджальная. Так, ага, але (размоўнае).

   • Ці праўда, што ты цяпер камерцыйны дырэктар? — Ну.

нуварыш назоўнік | мужчынскі род | пагардлівае | кніжнае

Чалавек, разбагацелы на спекуляцыях і разарэнні іншых.

нуга назоўнік | жаночы род

Кандытарскі выраб з салодкай арэхавай масы.

нуда назоўнік | жаночы род

1. Непрыемны душэўны стан, выкліканы немагчымасцю здзейсніць свае надзеі, жаданні; сум, туга.

2. Нудны чалавек (размоўнае).

   • Эх ты, н. хадзячая!

3. Паныласць, маркота, журба.

   • Чытаю нашумелы раман, — страшэнная н.

нудзець дзеяслоў | незакончанае трыванне

Нудзіцца, сумаваць.

• Працы шмат, няма калі н.

нудзіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Зносіць нуду, быць у стане нуды (у 1 знач.).

• Не нудзіся, слязамі гору не паможаш.

нудзіць дзеяслоў | безасабовая форма | незакончанае трыванне

1. Пра млосны стан, які бывае перад ірвотай.

2. пераноснае значэнне: Пра адчуванне агіды да каго-, чаго-н. (размоўнае).

   • Мяне нудзіць ад яго прамоў.

нудлівы прыметнік

1. Поўны нуды (у 1 знач.), тужлівага настрою.

   • Н. стан.

2. Які наганяе нуду (у 1 і 3 знач.), сум.

   • Н. шум дажджу.

3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.).

|| назоўнік: нудлівасць.

нуднаваты прыметнік

Трохі нудны.

• Н. фільм.