Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

міг назоўнік | мужчынскі род

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.

  • У адзін м.

мігалка назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Газоўка, лямпачка без шкла.

  2. Ліхтар, які перарывістымі ўспышкамі падае сігналы транспарту.

мігальны прыметнік | спецыяльны тэрмін

  1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

    • Мігальная перапонка вока.
  2. Забяспечаны вейкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

    • М. эпітэлій.

мігам прыслоўе | размоўнае

Вельмі хутка.

  • М. збегаў.

мігатлівы прыметнік

Які мігаціць.

  • М. агенчык.

мігацець дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

  2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

    • Мігацяць зоркі.

|| назоўнік: мігаценне.

мігаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Міжвольна паднімаць і апускаць павекі.

    • М. вачамі.
  2. Падаваць знак рухам павек.

    • М. сябру.
  3. пераноснае значэнне: Свяціцца слабым, няроўным святлом.

    • Зорка мігае.
  4. пераноснае значэнне: Хутка праносіцца перад вачыма, мільгаць.

    • Мігаюць машыны.

|| аднакратны дзеяслоў: мігнуць.

|| назоўнік: міганне.

міграцыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Перамяшчэнне, перасяленне насельніцтва ўнутры краіны або за яе межы, жывёл з адной мясцовасці ў другую і г.д.

  • М. рыб.
  • Сезонная м. жывёл.

|| прыметнік: міграцыйны.

мігрыраваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне

Перасяліцца (-ляцца), здзейсніць (здзяйсняць) міграцыю.

мігрэнь назоўнік | жаночы род

Прыступ болю ў адной палавіне галавы.

|| прыметнік: мігрэневы.