міг назоўнік | мужчынскі род
Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.
- У адзін м.
міг назоўнік | мужчынскі род
Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.
мігалка назоўнік | жаночы род | размоўнае
Газоўка, лямпачка без шкла.
Ліхтар, які перарывістымі ўспышкамі падае сігналы транспарту.
мігальны прыметнік | спецыяльны тэрмін
Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.
Забяспечаны вейкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.
мігам прыслоўе | размоўнае
Вельмі хутка.
мігатлівы прыметнік
Які мігаціць.
мігацець дзеяслоў | незакончанае трыванне
Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.
Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.
|| назоўнік: мігаценне.
мігаць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Міжвольна паднімаць і апускаць павекі.
Падаваць знак рухам павек.
пераноснае значэнне: Свяціцца слабым, няроўным святлом.
пераноснае значэнне: Хутка праносіцца перад вачыма, мільгаць.
|| аднакратны дзеяслоў: мігнуць.
|| назоўнік: міганне.
міграцыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін
Перамяшчэнне, перасяленне насельніцтва ўнутры краіны або за яе межы, жывёл з адной мясцовасці ў другую і г.д.
|| прыметнік: міграцыйны.
мігрыраваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне
Перасяліцца (-ляцца), здзейсніць (здзяйсняць) міграцыю.
мігрэнь назоўнік | жаночы род
Прыступ болю ў адной палавіне галавы.
|| прыметнік: мігрэневы.