Verbum

люба прыслоўе

Прыемна, міла.

• Л. жыць.
• Л. паслухаць.

любавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Разглядаць каго-, што-н. з задавальненнем; адчуваць захапленне кім-, чым-н.

• Л. прыродай.
• Л. прыгажосцю артысткі.

|| закончанае трыванне: палюбавацца.

|| назоўнік: любаванне.

любасць назоўнік | жаночы род

1. Пачуццё глыбокай прыхільнасці да каго-, чаго-н„ адданасць каму-, чаму-н.; замілаванне кім-, -чым-н.

   • Л. да роднага краю.

2. у знач. выказніка: Любата.

   • Хлопец — адна л.

любата назоўнік | жаночы род

1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.

2. у знач. выказніка: Пра захапленне, зачараванне кім-, чым-н., задавальненне ад каго-, чаго-н.

   • Дзяўчына, проста л.

любоў назоўнік | жаночы род

1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму-н.

   • Л. да радзімы.
   • Мацярынская л.
   • Першая л.

2. Схільнасць, цяга да чаго-н.

   • Л. да музыкі.

любоўны прыметнік

1. Які выражае любоў (да 1 знач.), прасякнуты любоўю.

   • Любоўнае пісьмо.
   • Любоўная лірыка.

2. Вельмі ўважлівы, клапатлівы.

   • Любоўныя адносіны да справы.

любы​¹ прыметнік

Які выклікае пачуццё любві, карыстаецца любоўю; блізкі, дарагі, мілы.

• Любая матуля.
• Расставацца з любым (назоўнік).

любы​² прыметнік

Кожны, усякі, на выбар.

• У л. час.
• Любымі сродкамі.
• Л. (назоўнік) з нас.

любізнік назоўнік | мужчынскі род

Нагаворнае зелле, якое нібыта здольна прывабіць, прычараваць каханага.

любімец назоўнік | мужчынскі род

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца.

• Л. публікі.

|| памяншальная форма: любімчык.

|| жаночы род: любіміца.