клаака назоўнік | жаночы род
Падземны канал для сцёку нечыстот.
пераноснае значэнне: Пра вельмі нізкае і бруднае ў маральных адносінах асяроддзе.
Вывадная адтуліна, агульная для кішэчніка і мочапалавых органаў (у земнаводных, паўзуноў, птушак, некаторых рыб і аднапраходных млекакормячых; спецыяльны тэрмін).
|| прыметнік: клаакальны і клаачны.
клабук назоўнік | мужчынскі род
Высокі галаўны ўбор з пакрывалам, які носяць праваслаўныя манахі.
клавесін назоўнік | мужчынскі род
Даўнейшы клавішна-струнны музычны інструмент, падобны на фартэп’яна.
|| прыметнік: клавесінны.
клавікорды назоўнік
Даўнейшы ўдарны клавішны музычны інструмент.
|| прыметнік: клавікордны.
клавіш (клавіша) назоўнік | мужчынскі і жаночы род
Пласцінка, удар па якой, націсканне на якую прыводзіць у рух рычагі механізма (раяля, баяна, тэлефоннага апарата, пішучай машынкі і пад.).
|| прыметнік: клавішны.
клавіятура назоўнік | жаночы род
Сістэма клавішаў.
|| прыметнік: клавіятурны.
кладаўшчык назоўнік | мужчынскі род
Работнік склада.
|| жаночы род: кладаўшчыца.
|| прыметнік: кладаўшчыцкі.
кладка назоўнік | жаночы род
гл. класці.
Частка якой-н. пабудовы — тое, што зложана з цэглы, каменю (спецыяльны тэрмін).
Дошка, жэрдкі або некалькі пален, прыстасаваныя для пераходу цераз рэчку, канаву, гразкае месца і пад., а таксама невялікі драўляны памост на беразе рэчкі для паласкання бялізны, чэрпання вады.
Кладка яец — адкладванне яец насякомымі, птушкамі.
кладоўка назоўнік | жаночы род
Памяшканне дая захавання прадуктаў харчавання, садавіны, гародніны і пад.
клады назоўнік | абласное
Могілкі.