зябкі прыметнік
-
Халодны, сцюдзёны.
- Пацягнуў з. вецер.
- Была буйная зябкая раса.
-
Адчувальны да сцюжы.
- У яго змалку былі зябкія рукі.
|| назоўнік: зябкасць.
зябкі прыметнік
Халодны, сцюдзёны.
Адчувальны да сцюжы.
|| назоўнік: зябкасць.
зябліва назоўнік | ніякі род
Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.
Асенняе ўзорванне поля.
|| прыметнік: зяблевы.
зябліць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Араць пад зябліва.
зябнуць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Мерзнуць, вельмі моцна адчуваць холад.
|| закончанае трыванне: азябнуць.
зяваць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Тое, што і пазяхаць.
Быць няўважлівым, неабачлівым; упускаць зручны выпадак.
|| закончанае трыванне: празяваць.
|| аднакратны дзеяслоў: зяўнуць.
|| назоўнік: зяванне.
зявок назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Недагляд, промах.
зязюля назоўнік | жаночы род
Лясная пералётная птушка, якая звычайна не ўе гнязда і кладзе яйкі ў чужыя гнёзды.
|| прыметнік: зязюлін.
зяленіва назоўнік | ніякі род
зборны назоўнік: Зялёная трава, расліннасць, зеляніна.
Зялёны колер чаго-н.
зялёна (зялёна-) прыстаўка
Першая частка складаных слоў са знач.:
зялёнка1 назоўнік | жаночы род
Ядомы грыб з пласціністай зялёнай шапкай.