Verbum

зыб назоўнік | мужчынскі род

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на ёй.

• Азёрны з.

зыбавіца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што і зыб.

зыбацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Гушкацца, то падымаючыся, то апускаючыся.

• З. на нагах.
• Лодка зыбаецца на вадзе.
• Кладка зыбаецца.

|| аднакратны дзеяслоў: зыбануцца і зыбнуцца.

|| назоўнік: зыбанне.

зыбаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Калыхаць у зыбцы; гайдаць.

• З. дзіця.
• Хвалі зыбаюць човен.

|| аднакратны дзеяслоў: зыбануць і зыбнуць.

|| назоўнік: зыбанне.

зыбка назоўнік | жаночы род

Калыска, падвешаная на гнуткай жэрдцы, прымацаванай да столі.

• Калыхаць у зыбцы.

зыбкі прыметнік

1. Які можа зыбацца, гушкацца, гнуткі.

   • Зыбкае балота.
   • Зыбкая кладка.

2. Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання.

   • Зыбкая паверхня возера.

|| назоўнік: зыбкасць.

зыбун назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1. Зыбкі грунт.

2. толькі -оў.

   • Рухомыя зыбучыя пяскі.

зыбучы прыметнік

Тое, што і зыбкі.

• Зыбучыя пяскі.

|| назоўнік: зыбучасць.

зызнуць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Ацякаць, набракаць.

• Рукі зызнуць.

зык назоўнік | мужчынскі род

Рэзкі адрывісты гук, выкрык.

• Аднекуль даносіўся трывожны з.