Verbum

здабытак назоўнік | мужчынскі род

1. Маёмасць, уласнасць; тое, што непадзельна стала чыім-н. набыткам.

   • Сялянскія здабыткі.
   • Творчасць Янкі Купалы стала здабыткам сусветнай культуры.

2. Дасягненні ў развіцці чаго-н.

   • Мастацкія здабыткі.

3. Здабытая рэч, прадмет і пад.

   • Паляўнічы з.

4. Вынік множання.

здабытчык назоўнік | мужчынскі род

1. Той, хто займаецца здабычай чаго-н.

   • З. нафты.

2. Чалавек, які здабывае сродкі на жыццё (размоўнае).

|| жаночы род: здабытчыца.

|| прыметнік: здабытчыцкі.

здабыць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Дастаць, набыць.

   • З. цяслярны інструмент.
   • З. каштоўныя звесткі.

2. Дастаць з нетраў зямлі.

   • З. каменны вугаль.
   • З. нафту.

3. пераноснае значэнне: Дабіцца чаго-н. шляхам барацьбы, настойлівасці, працы і пад.

   • З. славу.
   • З. перамогу ў баях.
   • Здабыць корань — у матэматыцы: выканаць дзеянне, адваротнае ўзвядзенню ў ступень.
   • З. корань з ліку.

|| незакончанае трыванне: здабываць.

|| назоўнік: здабыча.

• Адправіцца на здабычу (на паляванне, на промысел).

здабыча назоўнік | жаночы род

1. гл. здабыць.

2. Тое, што здабыта, набыта.

здабычлівы прыметнік | размоўнае

Удачлівы ў здабычы.

• З. рыбалоў.

|| назоўнік: здабычлівасць.

здавальненне назоўнік | ніякі род

Тое, што і задавальненне.

здавальняючы прыметнік

1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

   • З. адказ.
   • Работа выканана здавальняюча (прыслоўе).

2. здавальняюча, нескланяльнае, н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

   • Здаць экзамен на здавальняюча.

здавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. гл. здацца2.

2. у знач. пабочн. здаецца, здавалася. Як быццам, нібыта, відаць.

   • Здаецца, Вас, калега, можна павіншаваць.
   • Гэтаму дажджу, здавалася, не будзе канца.

здаволены прыметнік

Тое, што і задаволены.

|| назоўнік: здаволенасць.

здаволіцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і задаволіцца.

|| незакончанае трыванне: здавальняцца і здавольвацца.