Verbum

звада назоўнік | жаночы род

Сварка, склока, разлад.

|| прыметнік: звадны.

звадзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Адвесці куды-н. і прывесці назад.

• З. хворага да ўрача.

звадка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Склока, сварка.

звадкаваны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Ператвораны ў вадкі стан.

• З. газ.

звадлівы прыметнік | размоўнае

1. Схільны да звадак, звадніцтва.

   • Звадлівая суседка.

2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.

   • Звадлівыя адносіны.

|| назоўнік: звадлівасць.

зваднік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які займаецца звадкамі.

|| жаночы род: звадніца.

|| прыметнік: звадніцкі.

зваднічаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Учыняць звадкі.

|| назоўнік: звадніцтва.

звадыяш назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Зводнік, падбухторшчык.

|| жаночы род: звадыяшка.

|| прыметнік: звадыяцкі.

зважаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Звяртаць увагу на каго-, што-н., надаваць значэнне каму-, чаму-н.

• Ён ні на што не зважае.

Зважай! — каманда, якая азначае: стаяць навыцяжку, нерухома.

зважыць​¹ дзеяслоў | закончанае трыванне

Вызначыць вагу каго-, чаго-н. або адважыць пэўную колькасць чаго-н.

• З. тавар.
• З. паўкілаграма цукру.

|| зваротны стан: зважыцца.