Verbum

драбавік прыметнік

А, -оў, м. Паляўнічая гладкаствольная стрэльба, якая страляе шротам.

драблёны прыметнік

Разбіты, здроблены.

• Драблёная цэгла.

драбна прыстаўка

Першая частка складаных слоў у знач. дробны, якая ўжываецца, калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. драбнатвары, драбналессе.

драбнаваты прыметнік | размоўнае

Крыху меншы за звычайны.

• Драбнаватая бульба.
• Драбнаватая рыба.

драбната назоўнік | жаночы род | размоўнае | зборны назоўнік

Маленькія, дробныя істоты або прадметы.

• Рыбу вылавілі, засталася д.

драбнатэмнасць назоўнік | жаночы род

Дробная тэматыка, якая не закранае істотных пытанняў, вялікіх праблем.

• Д. навукова-даследчых планаў.

драбнець дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Станавіцца драбней, дробным па велічыні, памеру.

   • Лес паступова драбнеў.
   • Дождж драбнее.

2. пераноснае значэнне: Траціць ранейшую значнасць.

   • Інтарэсы драбнеюць.

|| закончанае трыванне: здрабнець.

|| назоўнік: драбненне.

драбнюткі прыметнік

Надзвычай маленькі, вельмі дробны.

• Пачынаўся д. дожджык.
• Драбнюткае насенне.

драбніца назоўнік | жаночы род

1. Дробязь, пусцяк, які не мае значэння.

   • Ці варта спрачацца з-за драбніц.

2. Падрабязнасць, дробны факт, дэталь.

   • Карту ён ведаў да драбніц.

драбніцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Разломлівацца, разбівацца на дробныя часткі.

   • Косці драбняцца на муку.

2. Раздзяляцца, расчляняцца.

   • Сілы драбняцца.