Verbum

дасуха (досуха) прыслоўе

Да поўнай сухасці.

• Выцерці пасуду д.

до​¹ назоўнік | ніякі род | нескланяльнае

Першы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

• Узяць верхняе до.

до​² прыслоўе | размоўнае

Досыць, дастаткова; хопіць.

• Распісацца ўмее, і до.

доблесны назоўнік | высокае

Які вызначаецца доблесцю, славай.

• Доблесная праца.
• Доблесна (прыслоўе) змагаўся за радзіму.

доблесць назоўнік | жаночы род | высокае

1. Мужнасць, адвага, храбрасць.

   • Воінская д.

2. Высокая самаадданасць у працы, у дзейнасці.

   • Працоўная д.

добра прыстаўка

Першая частка складаных слоў, якая ўжыв. са знач. добры і пішацца, калі націск у другой частцы слова падае не на першы склад, напр. добраахвотны, добразычлівы.

добраахвотны прыметнік

1. Які робіцца па ўласным жаданні, не прымусова.

   • Добраахвотная праца.
   • Д. ўзнос.

2. Заснаваны на прынцыпе добраахвотнасці.

   • Добраахвотнае спартыўнае таварыства.

|| назоўнік: добраахвотнасць.

добраахвотнік назоўнік | мужчынскі род

1. Чалавек, які добраахвотна уступіў у дзеючую армію.

   • Найсці добраахвотнікам на фронт.

2. Той, хто па сваёй ініцыятыве ўзяў на сябе якую-н. работу.

   • Ехаць на уборку знайшліся добраахвотнікі.

|| прыметнік: добраахвотніцкі.

добразычлівец назоўнік | мужчынскі род

Той, хто прыхільна, спагадліва адносіцца да каго-н.

• Гэта быў шчыры д.

|| жаночы род: добразычліўка.

добразычлівы назоўнік | жаночы род | кніжнае

1. Які жадае людзям дабра, прыхільна адносіцца да іншых.

   • Д. чалавек.

2. Які выражае сваёй сутнасцю прыхільнасць, спагаду.

   • Добразычлівыя словы.

|| назоўнік: добразычлівасць.