Verbum

два лічэбнік

1. Лік 2.

   • Двойчы два — чатыры.
   • Напісаць лічбу 2.

2. Колькасць 2.

   • Два сярпы.
   • Дзве хвіліны.
   • За аднаго бітага двух нябітых даюць (прыказка).

Фразеалагізмы:

• Два—тры (размоўнае) — некалькі, нямнога (ужыв. для прыблізнага абазначэння невялікай колькасці чаго-н.).
  • Мароз два—тры градусы.
• Два боты — пара (размоўнае іранічны сэнс) — пра людзей, у многіх адносінах падобных адзін на аднаго, вартых адзін аднаго.
• Бачыць на два аршыны пад зямлёй (размоўнае, часта іранічны сэнс) — адрознівацца вялікай праніклівасцю.
• Ні два і ні паўтара (размоўнае) — нешта няпэўнае.
• Як двойчы два (чатыры) — бясспрэчна, зразумела, ясна.

двайковы прыметнік | спецыяльны тэрмін

Заснаваны на лічэнні двойкамі (парамі).

• Двайковая сістэма злічэння.

двайны прыметнік

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак, двух аднародных прадметаў.

   • Чамадан з двайным дном.

2. У два разы большы, падвойны.

   • Д. расход.
   • Двайная бухгалтэрыя — від бухгалтарскага ўліку, пры якхм уліковыя аперацыі адлюстроўваюцца двойчы ў розных кнігах.

двайняты назоўнік | размоўнае

Двое дзяцей, якіх адначасова нарадзіла адна маці.

двайнік​¹ назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам.

• Мой д.

двайнік​² назоўнік | мужчынскі род

Двухпудовая гіра.

• Спартсмен практыкуецца з двайніком.

дванаццаць лічэбнік

Лічба і колькасць 12.

• Тры разы па чатыры — д.
• Д. месяцаў.

|| парадкавы лічэбнік: дванаццаты.

дванаццаціперсны прыметнік

Дванаццаціперсная кішка — пачатковая частка тонкай кішкі чалавека, якая ідзе ад страўніка [назву атрымала ад даўжыні, роўнай 12 пярстам, г.зн. пальцам, у іх папярочніку].

дваранства назоўнік | ніякі род

У феадальным і, пазней, у капіталістычным грамадстве: прывілеяваны пануючы клас (памешчыкаў і вышэйшых чыноўнікаў, якія выслужыліся перад уладай).

|| прыметнік: дваранскі.

дваранін назоўнік | мужчынскі род

Асоба, якая належала да дваранства.

|| жаночы род: дваранка.

|| прыметнік: дваранскі.