Verbum

гнайнік назоўнік | мужчынскі род

1. Гнойны нарыў, крыніца выдзялення гною.

   • Разрэзаць г.

2. пераноснае значэнне: Ачаг якой-н. шкоднай грамадскай з’явы.

|| прыметнік: гнайніковы.

гнасеалогія назоўнік | жаночы род

У філасофіі: тэорыя пазнання.

|| прыметнік: гнасеалагічны.

гнацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Бегчы следам, каб дагнаць або злавіць.

   • Г. за праціўнікам.

2. Імкнуцца да чаго-н., дамагацца каго-, чаго-н.

   • Г. за модай.
   • Г. за доўгім рублём.

гнаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Прымушаць рухацца ў якім-н. напрамку.

   • Г. авечак.
   • Г. звера (праследаваць).
   • Г. лес па рацэ (сплаўляць).
   • Паны гналі людзей на работу (пад прымусам).

2. Прымушаць хутка рухацца, ехаць на вялікай скорасці.

   • Фурман гнаў каня.
   • Г. машыну.

3. безасабовая форма, што. Вельмі хутка расці.

   • Бульбу гоніць у каліўе.

4. Здабываць пры дапамозе перагонкі.

   • Г. алей.

5. Рабіць, пастаўляць хутка, у вялікай колькасці.

   • Г. план.
   • Г. продукцню.

6. гані(це), Даваць (размоўнае).

   • Гані грошы.

7. безасабовая форма: Пра панос (размоўнае).

   • Жывот гоніць.

|| назоўнік: гон і гонка.

• Гон звера.

|| прыметнік: гонны.

• Гонныя галубы.

гнаявік назоўнік | мужчынскі род

Жук, які жыве ў гнаі.

гнаіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Выдзяляць гной.

• Рана гноіцца.

|| назоўнік: гнаенне.

гнаіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Прыводзіць у стан гніення.

   • Г. дабро.

2. пераноснае значэнне: Доўгі час трымаць каго-н. у невыносна цяжкіх умовах для жыцця.

   • Г. у турме.

|| закончанае трыванне: згнаіць.

|| назоўнік: гнаенне.

гневацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Быць у стане гневу, абурацца.

• Г. на мужа.

гнездавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і гняздзіцца (у 1 знач.).

|| назоўнік: гнездаванне.

гнейс назоўнік | мужчынскі род

Горная крышталічная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і слюды.

|| прыметнік: гнейсавы.