Verbum

вядзьмак назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і вядзьмар.

вядзьмар назоўнік | мужчынскі род

Той; хто займаецца вядзьмарствам.

|| жаночы род: вядзьмарка.

вядзьмарства назоўнік | ніякі род

Заклінанні, якімі, на думку забабонных людзей, можна ўздзейнічаць на сілы прыроды, на людзей, вылечваць іх або наклікаць хваробы.

|| прыметнік: вядзьмарскі.

вядзьмарыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Займацца вядзьмарствам.

вядома часціца

1. пабочн. Зразумела, канечне, несумненна.

   • Нам хацелася, в., пачуць ад яго нешта незвычайнае.

2. часціца: Бясспрэчна, так.

   • Ты напішаш мне? — В. напішу.

вядомы​¹ прыметнік

1. Такі, пра якога ведаюць, маюць звесткі.

   • Вядомыя ўсім падзеі.
   • Вядомая справа (рэч) (канечне, зразумела; размоўнае).
   • Як вядома (пабочн.).

2. Такі, пра дзейнасць якога ўсе добра ведаюць, які карыстаецца сдавай.

   • В. пісьменнік.

3. Агульнапрызнаны (у спалучэнні з назоўнікамі ацэначнага, характарызуючага значэння; размоўнае).

   • В. гуляка.
   • В. махляр.

|| назоўнік: вядомасць.

• Набыць в. (стаць вядомым у 2 знач.).

вядомы​² прыметнік | спецыяльны тэрмін

Такі, які ідзе пад чыёй-н. камандай.

• В. самолёт.

вядро назоўнік | ніякі род

1. Пасудзіна з ручкай у выглядзе дужкі для вадкасцей, сыпкіх рэчываў і пад.

2. Мера вадкасцей, роўная 12,3 літра.

|| памяншальная форма: вядзерца.

|| прыметнік: вядзёрны.

• В. бачок (ёмкасцю ў вядро).

вядучы прыметнік

1. Які прыводзіцца ў рух рухавіком (спецыяльны тэрмін).

   • Вядучыя колы аўтамабіля.

2. Які ідзе наперадзе, галоўны.

   • В. самалёт.

3. Які ўзначальвае, галоўны, кіруючы.

   • В. інстытут.
   • В. спецыяліст.

вяжучы прыметнік

Які мае ўласцівасць змацоўваць цвёрдыя рэчывы.

• Вяжучыя матэрыялы.