Verbum

ас назоўнік | мужчынскі род

Выдатны лётчык, майстар паветранага бою.

• Лётчыкі-асы.
• Ас у сваёй справе (пераноснае значэнне: вялікі майстар сваёй справы).

аса назоўнік | жаночы род

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

• Асой у вочы кідацца.

|| прыметнік: асіны.

• Асінае гняздо (таксама пераноснае значэнне: пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

асаблівасць назоўнік | жаночы род

Характэрная прымета, адметная якасць, уласцівасць каго-, чаго-н.

• А. дзіцячага характару.
• Асаблівасці правапісу беларускай мовы.

асаблівы прыметнік

Адметны, не такі, як усе; больш значны, чым звычайна.

• Асаблівае старанне.

асабняк назоўнік | мужчынскі род

Добраўпарадкаваны дом гарадскога тыпу, прызначаны для адной сям’і.

асабовы прыметнік

1. гл. асоба.

2. Які мае адносіны да пэўнай асобы, пэўных асоб.

   • А. рахунак (рахунак у банку, адкрыты на імя пэўнай асобы).
   • Асабовая справа (папка з дакументамі якой-н. асобы, што працуе ў пэўнай установе).
   • А. склад, састаў (рабочыя, служачыя якой-н. установы, вайсковай часці і пад.).

асабісты прыметнік

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы. Асабістая бібліятэка.

   • Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

   • Асабістая крыўда.
   • Асабістае шчасце.
   • Спалучэнне асабістага (назоўнік) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

   • А. прыклад.
   • Асабістая ініцыятыва.

асавелы прыметнік | размоўнае

Напаўсонны, расслаблены, напаўпрытомны.

• Асавелыя вочы.

|| назоўнік: асавеласць.

асавець дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Стаць санлівым, расслабленым.

асавік назоўнік | мужчынскі род | абласное

Падасінавік.

• Кош асавікоў.