аба прыназоўнік
Ужыв. ў спалучэннях «аба мне» і (радзей) «аба ўсім (ўсёй, ўсіх)»: аба мне нічога не гаварылі, аба ўсім пытацца.
абабак назоўнік | мужчынскі род
Ядомы грыб з буравата-шэрай зубчастай шапкай, падбярозавік, бабка.
абабегаць дзеяслоў | закончанае трыванне
Тое, што і абабегчы (у 3 знач.).
- А. знаёмых.
- А. ўвесь горад.
|| незакончанае трыванне: абабягаць.
абабегчы дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Бягом зрабіць круг вакол каго-, чаго-н.
-
Бегучы, абмінуць каго-, што-н.
- Абабег нас толькі адзін спартсмен.
-
Паспешліва, бегаючы, пабываць у многіх, у розных месцах.
-
пераноснае значэнне: Хутка распаўсюдзіцца, стаць вядомым.
- Навіна абабегла ўсю вёску.
|| незакончанае трыванне: абабягаць.
абабраць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Зняць, сабраць з чаго-н., вызваліць ад пладоў.
-
Абакрасці, забраць усё, што ёсць.
- Суседа абабралі да ніткі.
-
Зняць лушпінне з чаго-н.
|| незакончанае трыванне: абабіраць.
|| назоўнік: абабіранне.
абабіцца1 дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне
-
Пра мужчыну: пераняць некаторыя жаночыя рысы, стаць дробязным, бесхарактарным.
-
Пра жанчыну: апусціцца, стаць неахайнай.
абабіцца2 дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне
-
Пашкодзіцца, адбіцца, адпасці (пра рэчы, тынк і пад.).
-
пераноснае значэнне: Звыкнуцца з чым-н., перастаць заўважаць дрэннае.
- За столькі год абабіліся, дык і зараз церпім.
|| незакончанае трыванне: абабівацца.
абабіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Ударамі збіць што-н., ачысціць ад чаго-н., атрэсці (размоўнае).
-
Пашкодзіць паверхню чаго-н.
-
Прыбіваючы, пакрыць, абцягнуць чым-н.
-
Зрабіць прыгодным для язды.
- А. дарогу.
- Абабіць капейку (разм.) — зарабіць грошай.
|| незакончанае трыванне: абабіваць і абіваць.
|| назоўнік: абабіванне і абіўка.