Verbum

ціша назоўнік | жаночы род

1. Адсутнасць гукаў, шуму; спакой, цішыня.

   • У начной цішы чуваць далёкія выстралы.

2. Ціхая, бязветраная пагода.

цішком прыслоўе

1. Непрыкметна, паціху.

   • Ц. выйсці з хаты.

2. Ціха, нягучна, без шуму.

   • Ц. плакаць.

цішыня назоўнік | жаночы род

1. Адсутнасць шуму, шумаў; маўчанне.

   • Вакол была незвычайная ц.

2. пераноснае значэнне: Душэўны спакой, уціхаміранне.

3. Адсутнасць варожасці, грамадскіх хваляванняў, беспарадкаў.

цішэць прыметнік

Станавіцца цішэй, цішэйшым.

• Вецер цішэе.

ціў-ціў гукапераймальнае

Ужыв. для абазначэння птушынага спеву, палёту куль і пад.

ціўкаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Утвараць гукі, падобныя на «ціў-ціў».

• Кураняты ціўкаюць.
• Над галавой ціўкалі кулі.

|| аднакратны дзеяслоў: ціўкнуць.

|| назоўнік: ціўканне.