хадзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Рухацца, перамяшчацца, ступаючы нагамі (пра чалавека, жывёл).
- Дзіця рана пачало х.
-
Тое, што і ісці, але абазначае рух, які паўтараецца ці адбываецца ў розны час і ў розных напрамках.
- Х. па садзе.
- Х. па вёсках.
- Х. у ягады.
- Х. у школу.
- Х. каралём.
- Аўтобус да горада ходзіць два разы ў дзень.
- Ходзяць хмары, а дажджу няма.
- Ходзяць чуткі па свеце.
- Старасць ходзіць асцярожна і абачліва глядзіць (з народнай творчасці).
-
Перадавацца, пераходзіць ад ацнаго да другога.
- Кніжка хадзіла па ўсяму інстытуту.
- Ходзіць грып.
-
Рухацца ўзад і ўперад або ўверх і ўніз, з боку ў бок.
- Падлога ходзіць пад нагамі.
-
Падымацца і апускацца пры глыбокім дыханні, напружанні і пад.
- Так сапе, аж грудзі ходзяць.
-
Укісаючы, брадзіць.
- Цеста ходзіць.
-
Выконваць якую-н. работу пры дапамозе пэўнай прылады.
- Х. за плугам (размоўнае).
-
Клапаціцца аб кім-, чым-н., даглядаць каго-, што-н.
- Х. за хворым.
- Х. за скацінай.
-
Апранацца ў што-н., насіць што-н., мець пэўны знешні выгляд.
- Х. у ботах.
- Х. без шапкі.
-
Быць у якім-н. званні, выконваць якія-н. абавязкі (размоўнае).
-
Быць цяжарнай (пра жанчыну) (размоўнае).
- Х. другім дзіцем.
-
Пра коней, валоў і пад.: выкарыстоўвацца тым ці іншым чынам.
- Х. у плузе.
- Х. пад сядлом.
-
Адпраўляць натуральную патрэбу (размоўнае).
- Дзіця ходзіць на гаршчок.
-
хадзі(це). Запрашэнне ісці куды-н. (размоўнае).
- Хадзі сюды.
На галаве хадзіць (размоўнае неадабральнае) — дурэць, сваволіць.
|| закончанае трыванне: схадзіць.
|| назоўнік: ход, хаджэнне і хадзьба.
- Ход цягніка.
- Хаджэнне па справах.
- Увесь дзень у хадзьбе.
- Спартыўная хадзьба (від спорту).