Verbum

дабрак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Добры чалавек.

• Ён д. па натуры.

|| жаночы род: дабрачка.

|| прыметнік: дабрацкі.

дабранач выклічнік | размоўнае | выказнік

Ужыв. як пажаданне спакойнай ночы пры развітанні вечарам.

дабрата назоўнік | жаночы род

Спагадлівасць, душэўная прыхільнасць да людзей, імкненне рабіць усё добрае для іншых.

• У яго вачах свяцілася д.

дабратворны прыметнік

Які робіць дабро, добра ўздзейнічае на каго-, што-н.

• Д. ўплыў прыроды на чалавека.

|| назоўнік: дабратворнасць.

дабратлівы прыметнік | размоўнае

Дабрадушны, лагодны.

• Д. характар.

|| назоўнік: дабратлівасць.

дабрацца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Пасля затраты часу або сіл няскора дайсці, даехаць да якога-н. месца.

   • Д. да хаты.

2. пераноснае значэнне: Атрымаўшы магчымасць, уразумець што-н.; расправіцца з кім-н. (размоўнае).

   • Д. да сутнасці справы.
   • Я да цябе яшчэ дабяруся.

|| незакончанае трыванне: дабірацца.

дабраць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Сабраць дадаткова.

   • Д. ягад у кош.

2. Прыкупіць дадаткова.

   • Д. матэрыі на сукенку.

3. Выбіраючы, знайсці патрэбнае.

   • Д. крэсла да гарнітура.

4. Завяршыць набор чаго-н. (кнігі, артнкула).

   • Д. кнігу.

|| незакончанае трыванне: дабіраць.

дабрачынец назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які вызначаецца дабрынёй, чула адносіцца да людзей, дапамагае, чым можа.

|| жаночы род: дабрачынніца.

|| прыметнік: дабрачынніцкі.

дабрачынны прыметнік

1. Высокамаральны, выхаваўчы.

   • Д. урок.

2. Накіраваны на грамадскую карысць, звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.

   • Д. канцэрт.

|| назоўнік: дабрачыннасць.

дабраякасны прыметнік

1. Добрай якасці, які задавальняе патрабаванні.

   • Дабраякасныя продукты.

2. У медыцыне: не злаякасны.

   • Дабраякасная пухліна.

|| назоўнік: дабраякаснасць.