Verbum

цалавальнік назоўнік | мужчынскі род

1. У Расіі 15—18 стст.: службовая асоба, абавязкамі якой былі збор падаткаў і выкананне некаторых судовых і паліцэйскіх функцый.

2. Прадавец віна ў шынку ці карчме (устарэлае).

цалавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Цалаваць адзін аднаго.

• Ц. пры сустрэчы.

|| закончанае трыванне: пацалавацца.

|| назоўнік: цалаванне.

цалаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Дакранацца губамі да твару каго-н. у знак любві, ласкі, дружбы і пад.

• Ц. маці.
• Ц. руку.

|| закончанае трыванне: пацалаваць.

|| назоўнік: цалаванне.

цалкам прыслоўе

1. У поўным аб’ёме, ад пачатку да канца; не часткова.

   • Перадрукаваць артыкул ц.

2. Да канца, поўнасцю, зусім.

   • Ц. нрысвяціць сябе навуцы.
   • Цалкам і поўнасцю (размоўнае) — поўнасцю (з адценнем узмацнення).

цалком прыслоўе

Цэлым кавалкам, не жуючы.

• Ц. глытаць бульбу.

цалкі назоўнік | абласное

1. Яечня з цэлымі жаўткамі, не змешанымі з бялкамі.

2. Не ачышчаная, звараная ў лупінах бульба.

3. Зерні канапель, якія застаюцца цэлымі, нястоўчанымі.

   • Канапляныя ц.

цалок назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які метка пападае ў цэль.

цаля назоўнік | жаночы род

Мера даўжыні, адна дванаццатая фута, роўная 2,54 см.

|| прыметнік: цалёвы.

• Цалёвая дошка.

цаляць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Старацца папасці ў цэль.

   • Ц. снежкай у сябра.

2. Пападаць, трапляць.

   • Кулі метка цалялі ў мішэнь.

3. пераноснае значэнне: Мець намер заняць якое-н. месца, пасаду (размоўнае).

   • Ц. у начальнікі.

|| назоўнік: цалянне.

цалёўка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Дошка таўшчынёй у адну цалю.

|| прыметнік: цалёвачны.