Verbum

хаваць​¹ дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Класці, размяшчаць дзе-н. так, каб ніхто не змог знайсці або ўбачыць.

   • Х. грошы.

2. Укрываць, ахоўваць ад небяспекі.

   • Х. параненых партызан.

3. пераноснае значэнне: Не выяўляць адкрыта.

   • Х. свае думкі.
   • Х. усмешку.

4. Засланяць сабой, рабіць нябачным.

   • Разложыстая груша ў сваім цяні хавае хатку.

5. Трымаць што-н. у пэўным месцы.

   • Х. рукі ў кішэнях.

6. Змяшчаць, утрымліваць у сабе.

   • Зямля хавае ў сваіх нетрах незлічоныя багацці.

7. Зберагаць для пэўнай патрэбы, не траціць, захоўваць.

   • Х. яблыкі на зіму.

8. Берагчы, як скарб, трымаць у памяці.

   • Х. у памяці мінулае.

|| закончанае трыванне: схаваць.

|| назоўнік: хаванне.

хаваць​² дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Аддаваць зямлі, закопваць нябожчыка або крэміраваць яго і ўстанаўліваць урну з прахам дзе-н.

2. пераноснае значэнне: Лічачы аджыўшым, аддаваць забыццю; забываць.

   • Х. свае мары.

|| закончанае трыванне: пахаваць.

|| назоўнік: пахаванне.

|| назоўнік: хаванне.

хада назоўнік | жаночы род

1. Перамяшчэнне на нагах.

   • Стаміцца ад доўгай хады.

2. Уласцівая каму-н. манера хадзіць, паходка.

   • Лёгкая х.

3. пераноснае значэнне: Цячэнне, развіццё чаго-н., ход.

   • Х. падзей.

хадавы прыметнік

1. гл. ход.

2. Які знаходзіцца на хаду, у эксплуатацыі.

   • Х. транспарт.

3. Не замацаваны ў пастаянным становішчы, рухомы (спецыяльны тэрмін).

   • Х. вал.

4. Які мае вялікі попыт; які знаходзіцца ў шырокім ужытку.

   • Х. тавар.
   • Хадавая тэма.

5. Які многа дзе бываў, ведае справу; лоўкі, растаропны (размоўнае).

   • Хадавая жанчына.

6. Звязаны з перамяшчэннем у пэўны перыяд у пэўным напрамку.

   • Хадавая рыба.

хадайнік назоўнік | мужчынскі род

1. Той, хто хацайнічае за каго-н. (размоўнае).

2. Асоба, якая вядзе чыю-н. справу ў судах (устарэлае).

|| жаночы род: хадайніца.

хадайніцтва назоўнік | ніякі род

Афіцыйная просьба ў пісьмовай або вуснай форме.

• Адказаць у хадатайніцтве.

хадайнічаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Выступаць з хадатайніцтвам.

|| закончанае трыванне: пахадайнічаць.

|| назоўнік: хадайнічанне.

хадакі назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Боты, у якіх адрэзаны халявы.

• Уссунуць хадакі на ногі.

хаджалы прыметнік | размоўнае

1. Які многа бываў дзе-н.; бывалы.

2. Пра каня: які хадзіў у запрэжцы.

хадзячы прыметнік

1. Які можа хадзіць на ўласных нагах.

   • Х. хворы.

2. Шырокавядомы, шырокаўжывальны.

   • Х. выраз.

3. Які з’яўляецца жывым увасабленнем пэўных якасцей (размоўнае).

   • Хадзячая энцыклапедыя.