Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сабакар назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які даглядае сабак у спецыяльным гадавальніку, у сабачніку (размоўнае).

  2. Чалавек, які займаецца лоўляй сабак.

  3. Той, хто ганяе, дражніць сабак (размоўнае).

|| прыметнік: сабакарскі.

сабакарня назоўнік | жаночы род | размоўнае

Памяшканне для сабак (пераважна паляўнічых).

сабантуй назоўнік | мужчынскі род

  1. У татараў і башкіраў: веснавое народнае свята.

  2. пераноснае значэнне: Шумлівая пагулянка (размоўнае жартаўлівае).

    • З нагоды прыезду ў горад наладзілі с.

сабатаваць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

Дзейнічаць супраць чаго-н. шляхам сабатажу, займацца сабатажам.

|| назоўнік: сабатаванне.

сабатаж назоўнік | мужчынскі род

Наўмысны зрыў работы якога-н. мерапрыемства пры захаванні бачнасці яго выканання, замаскіраванае супрацьдзеянне ажыццяўленню чаго-н.

  • Справа даходзіла да свядомага сабатажу.

|| прыметнік: сабатажны.

сабатажнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца сабатажам.

|| жаночы род: сабатажніца.

|| прыметнік: сабатажніцкі.

сабатажнічаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Тое, што і сабатаваць.

сабачаня (сабачанё) назоўнік | ніякі род

  1. Дзіцяня сабакі, шчаня.

  2. Маленькі сабачка.

сабачка1 назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. сабака.

  2. Шчаня.

сабачка2 назоўнік | мужчынскі род

  1. Спускавы механізм у агнястрэльнай зброі.

    • Націснуць на сабачку.
  2. Прыстасаванне ў машынах, механізмах, якое перашкаджае руху зубчастага кола назад.