рабаціністы прыметнік
З рабаціннем.
- Р. твар дзяўчынкі.
|| назоўнік: рабаціністасць.
рабаціністы прыметнік
З рабаціннем.
|| назоўнік: рабаціністасць.
рабацініцца дзеяслоў | незакончанае трыванне
Пакрывацца рабізной, быць рабым ад чаго-н., мільгацець рознымі колерамі.
рабаціць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 1 знач.).
Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах.
рабачком назоўнік | мужчынскі род
Скарачэнне: рабочы камітэт.
|| прыметнік: рабачкомаўскі.
рабаўладальнік назоўнік | мужчынскі род
Той, хто валодае рабамі (у 1 знач.).
|| жаночы род: рабаўладальніца.
|| прыметнік: рабаўладальніцкі.
рабаўладанне назоўнік | ніякі род
Валоданне рабамі (у 1 знач.).
|| прыметнік: рабаўладальніцкі.
рабаўласнік назоўнік | мужчынскі род
Тое, што і рабаўладальнік.
|| жаночы род: рабаўласніца.
|| прыметнік: рабаўласніцкі.
рабаўласніцтва назоўнік | ніякі род
Тое, што і рабаўладанне.
рабаўнік назоўнік | мужчынскі род
Той, хто рабуе каго-, што-н.; грабежнік.
|| жаночы род: рабаўніца.
|| прыметнік: рабаўніцкі.
рабаўніцтва назоўнік | ніякі род
Тое, што і рабаванне; грабежніцтва.