Verbum

лабок назоўнік | мужчынскі род

1. гл. лоб.

2. Узвышэнне ў ніжняй частцы жывата над зрашчэннем пярэдніх касцей таза (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: лабковы.

лабільны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Няўстойлівы, рухомы.

• Л. ціск.
• Лабільная тэмпература.

|| назоўнік: лабільнасць.

лабірынт назоўнік | мужчынскі род

1. У старажытнай Грэцыі і Егіпце — будынак з складанымі, заблытанымі хадамі, з якога цяжка было выйсці.

2. пераноснае значэнне: Складанае, заблытанае становішча, размяшчэнне чаго-н.

   • Л. вуліц.
   • Л. думак.

3. Унутранае вуха чалавека і пазваночных жывёл (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: лабірынтавы.

лабіст назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які належыць да лобі.

|| прыметнік: лабісцкі.

лабіяльны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Утвораны з удзелам губ; губны.

• Лабіяльныя зычныя б, п.

|| назоўнік: лабіяльнасць.

лабіялізацыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Вымаўленне некаторых гукаў з акругленнем выцягнутых наперад губ.

|| прыметнік: лабіялізацыйны.

лава​¹ назоўнік | жаночы род

Прадмет хатняга абсталявання ў выглядзе шырокай дошкі на ножках для сядзення.

Сесці (трапіць) на лаву падсудных — пайсці пад суд.

|| прыметнік: лаўны.

лава​² назоўнік | жаночы род

Расплаўленая вулканічная маса, якая вывяргаецца на паверхню зямлі.

|| прыметнік: лававы.

лава​³ назоўнік | жаночы род | размоўнае

Шырокі аднастайны масіў чаго-н.

• Л. жыта.

лава​⁴ назоўнік | жаночы род

Казацкая атака — нападзенне на праціўніка з флангаў і з тылу.

• Казакі мчаліся лавай.