Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

жабры назоўнік | жаночы род

Органы дыхання рыб і некаторых водных жывёлін.

  • Узяць за ж. каго-н. (пераноснае значэнне: прымусіць да чаго-н.).

|| прыметнік: жабравы.

жабурынне назоўнік | ніякі род | зборны назоўнік

Жабіна ікра.

жабяня (жабянё) назоўнік | ніякі род

Дзіцяня жабы (у 1 і 2 знач.).

жабіны прыметнік

Уласцівы жабе, жабам.

  • Не сціхаў ж. канцэрт.

жавала назоўнік | ніякі род | спецыяльны тэрмін

Верхнія пярэднія сківіцы ў ротавым апараце ракападобных і насякомых.

жавальны прыметнік

Які служыць для жавання.

  • Ж. апарат.
  • Жавальная рызінка (гулка).

жаваранак назоўнік | мужчынскі род

Пеўчая птушка атрада вераб’іных.

|| прыметнік: жаваранкавы.

  • Сямейства жаваранкавых (назоўнік).

жаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Размінаць ежу або што-н. зубамі.

    • Ж. кавалак хлеба.
  2. пераноснае значэнне: Доўга і нудна гаварыць, разбіраць адно і тое ж.

    • Ж. якое-небудзь пытанне.

|| назоўнік: жаванне.

жавель назоўнік | мужчынскі род

Хлорысты раствор, едкая зеленавата-жоўтая вадкасць, якая выкарыстоўваецца для адбелкі тканін.

|| прыметнік: жавелевы.

  • Жавелевая вада.

жаданне назоўнік | ніякі род

  1. Цяга да ажыццяўлення чаго-н., унутранае імкненне.

    • Гарэць жаданнем.
    • Ж. перамогі.
  2. Прадмет захаплення, мары і пад.

    • Тэатральная сцэна — вось яго ж.