Verbum

званне

назоўнік | мужчынскі род

1. Афіцыйна прысвоенае найменне, якое вызначае ступень заслуг, службовага становішча, кваліфікацыі ў галіне якой-н. дзейнасці.

   • Воінскія званні.
   • Вучонае з.

2. Ганаровае найменне як адна з форм узнагароды і заахвочвання для далейшых поспехаў дзеячаў працы, навукі, культуры і інш.

3. Героя Сацыялістычнай Працы.

   • З. народнага артыста Беларусі.

4. У дарэвалюцыйнай Расіі — аднесенасць да якой-н. грамадскай групы з спадчыннымі правамі і абавязкамі; саслоўе.

   • Ён з духоўнага звання.
   • Купецкае з.

5. У дарэвалюцыйнай Расіі — узаконенае абазначэнне службовага становішча па табелю аб рангах; чын.

   • Быў калежскім асэсарам. Ён меў з. камер-юнкера.

Фразеалагізмы:

• Адно званне (размоўнае) — пра тое, што не адпавядае свайму найменню.
• Адно з., што горад, а на самай справе — пасёлак.
• Ані звання каго-чаго (размоўнае) — і ў паміне няма.