з’ездзіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Паехаць куды-н. і, пабыўшы, вярнуцца назад.
- З. у горад.
- З. па дровы.
-
Зрабіць непрыгодным ад частай язды або стаптаць, папсаваць частай яздой.
- Калёсы зусім з’ездзілі.
- З. пожню.
|| незакончанае трыванне: з’езджваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)