здзяўбці, ​✂; зак.

  1. Дзеўбучы, з’есці.

    • Кураняты здзяўблі тварог.

  2. Дзеўбучы, зрабіць ямкі; параніць у многіх месцах.

    • Пеўні здзяўблі адзін аднаго.
    • Пешняй здзяўблі тратуар.

|| незак. здзёўбваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)