стагнаць, ; незак.

  1. Абзывацца стогнам.

    • Хлопчык ціха стагнаў.
    • Стогне лес ад буры (перан.).
  2. перан. Скардзіцца, наракаць.

    • Такі ўжо чалавек: стогне і стогне, як быццам толькі яму цяжка жыць.
  3. перан. Пакутаваць пад прыгнётам каго-, чаго-н.

    • Народы калоній стагналі ад уціску.

|| наз. стагнанне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)