Verbum

спусціць, ✂; зак.

1. Перамясціць зверху ўніз.

   • С. вяроўку.
   • С. бульбу ў склеп.
   • С. каго-н. з лесвіцы (таксама перан. выгнаць, прагнаць; разм.).

2. Паставіць на ваду (пра судна).

   • С. новы карабель.

3. Пусціць, вызваліўшы ад прывязі.

   • С. сабаку з ланцуга.

4. Пераслаць, накіраваць што-н. у ніжэйстаячую арганізацыю.

   • С. распараджэнне.
   • С. план.

5. Выпусціць пару, вадкасць і пад. адкуль-н.

   • С. пару з катла.
   • С. ваду з радыятара.

6. Вызваліць (якую-н. ёмістасць) ад вадкасці, газу і пад.

   • С. балон.
   • С. камеру мяча.

7. Палягчэць у вазе (разм.).

   • С. кілаграмаў пяць.

8. Вызваліць з замацаванага становішча (пра дэталі механізмаў).

   • С. курок.

9. Спілаваўшы, паваліць (пра дрэва; разм.).

   • С. дзве бярозы.

10. перан. Поўнасцю збыць, прадаць.

    • С. гаспадарку.
    • С. грошы (зрасходаваць).

11. Збавіць цану.

    • С. колькі рублёў.

12. перан., што і без дапаўнення. Пакінуць без пакарання які-н. учынак.

    • Гэтай правіннасці нельга с.

◊

• Спусціць з вока каго (разм.) — перастаць назіраць, сачыць за кім-н.

• Спусціць юху (разм.) — разбіць нос да крыві.

|| незак. спускаць, ✂.

|| наз. спусканне, ✂ і спуск, ✂.