спіна назоўнік | жаночы род
Частка тулава ад шыі да крыжа.
- Гнуць спіну (таксама пераноснае значэнне 1) многа і цяжка працаваць на каго-н.; 2) перад кім пакланяцца, угоднічаць).
- Не разгінаючы спіны (таксама пераноснае значэнне: без адпачынку, старанна рабіць што-н.).
- Нацерці спіну.
- Рабіць што-н. за спінай у каго-н. (таксама пераноснае значэнне: без ведама каго-н.).
- Павярнуцца спінай да каго-, чаго-н. (таксама пераноснае значэнне: выказаць абыякавасць, знявагу, перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.).
- За спінай вялікі вопыт работы (у мінулым).
- На ўласнай спіне зведаць што-н. (пераноснае значэнне: на сваім вопыце).
|| памяншальная форма: спінка.
|| прыметнік: спінны.
- Спінныя пазванкі.
- С. мозг (у пазваночніку).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)