спецыяльнасць назоўнік | жаночы род
-
Асобная галіна навукі, тэхнікі, мастацтва, у якой хто-н. працуе.
- Здаваць экзамен па спецыяльнасці.
-
Тое, што і прафесія.
- Сын мае с. музыканта.
- Па спецыяльнасці слесар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)