Verbum

спасці, ✂; зак.

1. Упасці ўніз, аддзяліўшыся ад чаго-н., не ўтрымаўшыся на чым-н.

   • Абруч спаў з кадушкі.
   • Цяжар з душы спадзе (перан.).

2. Пайсці на спад, панізіцца ва ўзроўні (пасля паводкі).

   • Пасля паводкі вада спала.
   • Пухліна на руцэ спала (зменшылася).

3. Стаць меншым у сіле праяўлення.

   • К вечару тэмпература ў дзіцяці спала.

◊

• Спасці з цела (твару) (разм.) — схуднець.

|| незак. спадаць, ✂.

|| наз. спад, ✂.