спасці,
-
Упасці ўніз, аддзяліўшыся ад чаго
-н. , не ўтрымаўшыся на чым-н. - Абруч спаў з кадушкі.
- Цяжар з душы спадзе (
перан. ).
-
Пайсці на спад, панізіцца ва ўзроўні (пасля паводкі).
- Пасля паводкі вада спала.
- Пухліна на руцэ спала (зменшылася).
-
Стаць меншым у сіле праяўлення.
- К вечару тэмпература ў дзіцяці спала.
Спасці з цела (твару) (
разм. ) — схуднець.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)