спакуса назоўнік | жаночы род
-
Тое, што вельмі вабіць чалавека, спакушае, выклікае неадольнае жаданне, цягу да чаго-н.
- Не паддавацца ніякім спакусам.
-
Схіленне да інтымнай блізкасці; прывабліванне.
- Была яна не толькі чароўнай весялухай, але і зводніцай на спакусу.
|| прыметнік: спакусны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)