сон назоўнік | мужчынскі род

  1. Фізіялагічны стан спакою арганізма, пры якім поўнасцю або часткова спыняецца работа свядомасці і аслабляюцца фізіялагічныя працэсы.

    • Трывожны с.
    • Багатырскі с. (моцны).
    • Заснуць вечным сном (пераноснае значэнне: памерці; высокае).
  2. Тое, што сніцца таму, хто спіць.

    • Убачыць с.
    • Са сну — толькі што прачнуўшыся.
    • Сон у руку (жартаўлівае) — пра сон, які спраўдзіўся.
    • Як у сне — пра стан чалавека, які паглыблены ў свае думкі і нічога вакол сябе не заўважае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)