Verbum

сон, ✂, м.

1. Фізіялагічны стан спакою арганізма, пры якім поўнасцю або часткова спыняецца работа свядомасці і аслабляюцца фізіялагічныя працэсы.

   • Трывожны с.
   • Багатырскі с. (моцны).
   • Заснуць вечным сном (перан. памерці; высок.).

2. Тое, што сніцца таму, хто спіць.

   • Убачыць с.

◊

• Са сну — толькі што прачнуўшыся.

• Сон у руку (жарт.) — пра сон, які спраўдзіўся.

• Як у сне — пра стан чалавека, які паглыблены ў свае думкі і нічога вакол сябе не заўважае.