смык, ✂, м.

Палачка з напятым удоўж яе пучком конскіх валасоў, дотыкам якой да струн музычнага інструмента ўтвараюць адпаведныя гукі.

  • Скрыпічны с.

|| прым. смыкавы, ✂.

  • С. волас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)