Verbum

слуп, ✂, м.

1. Бервяно, тоўсты брус, умацаваны вертыкальна.

   • Тэлеграфны с.
   • Стаяць слупам (перан. стаяць нерухома; разм. неадабр.).

2. перан., чаго або які. Маса чаго-н., што рухаецца, ляціць, падымаецца ўверх (пра дым, пыл і пад.).

   • С. пылу.
   • С. мошак.

3. Пра тое, што мае вертыкальна-падоўжаную форму.

   • С. ртуці ў тэрмометры.

◊

• Геркулесавы слупы — 1) старажытная назва Гібралтарскага праліва, які, паводле ўяўлення старажытных народаў, лічыўся «краем свету», месцам, дзе канчаецца суша; 2) перан. мяжа чаго-н.

|| памянш. слупок, ✂.

|| прым. слупавы, ✂.